متن کامل خطبه نماز جمعه ۱۴۰۴/05/31
استان البرز، شهرستان کرج
توسط آیت الله حسینی همدانی
بِسمِ الله الرَّحمَنِ الرِّحیمِ
اَلحَمدُالله رَبِّ العالَمینَ وَالصَّلاهُ وَالسَّلامُ عَلی سَیِّدِ الاَنبیاء وَ المُرسَلینَ
اَلعَبدِ المُوَیَّد وَالرَّسولِ المُسَدَّد اَباالقاسِمِ المُصطَفی مُحَمَّد
وَ عَلی آلِه الطَّیِبینَ الطّاهِرینَ المَعصُومِینَ سِیَّما بَقِیَّهِ اللهِ الاَعظَم فِی الاَرَضِینَ
وَاللَعنَهُ الدّائِمَه عَلی اَعدائِهِم اَجمَعینَ مِنَ الآنِ اِلَی قیامِ یَومِ الدّین
اوصیکم عباده الله و نفسی بتقوی الله و طاعته. متقین کاری بدون اخلاص انجام نمی‌دهند. در نوبت قبل عرض شد امیرالمومنین علیه‌السلام فرمودند اگر انبیاء با قوه قاهره مردم را دعوت به پرستش خدا می‌کردند ارزشی نداشت و مردم کاری را از روی اخلاص انجام نمی‌دادند. درحالی‌که خداوند اعمالی را می‌پذیرد که از روی اخلاص انجام شده باشد. لذا بحث اخلاص بسیار مورد تاکید و توجه اولیاء دین است و در همه امور زندگی رعایت آن مورد مطالبه است.
امیرالمومنین هم در نهج البلاغه به آن تذکر داده است که به چند مورد اشاره می‌کنم. در حکمت 252 فرمود: خداوند روزه را برای امتحان اخلاص بندگان واجب کرد. در خطبه 23 فرمود: هر کس کاری برای غیر خدا انجام دهد، خدا او را به همان غیر واگذارد. یا درباره پیروزی بر دشمن در خطبه 56 فرمود: وقتی خداوند راستی و اخلاص ما را دید، خواری و ذلت را بر دشمنان ما نازل و پیروزی را به ما عنایت فرمود. در نامه 31 به فرزند برومندشان توصیه کردند که در دعا اخلاص داشته باشد تا محروم نشود. و در خطبه 32 تذکر دادند که در دعوت مردم به سمت خدا باید اخلاص داشت. حضرت فرمودند: اخلاص عبادت مقربان است و غایت دین و اوج ایمان است. خیلی باید مواظب اعمال خودمان باشیم که دچار خطر نشود. حضرت فرمودند: خالص گردانیدن عمل سخت‌تر از خود عمل است و پاک کردن نیت از فساد و ناخالصی برای عمل کنندگان از جهاد طولانی و دشوارتر است. لذا حضرت در غررالحکم فرمودند: آرزوهایت را کم کن، اعمالت خالص می‌شود. حالا همین مقدار برای نمونه بس باشد.
بعد حضرت در ادامه خطبه مطلب را با پنج مورد تاکید فرمودند که ایمان از روی ترس و یا خواهش‌های نفسانی و غیر خالصانه بدرد نمی‌خورد. فرمود: «وَ لَكِنَّ اللَّهَ سُبْحَانَهُ اَرَادَ اَنْ يَكُونَ الِاتِّبَاعُ لِرُسُلِهِ وَ التَّصْدِيقُ بِكُتُبِهِ وَ الْخُشُوعُ لِوَجْهِهِ وَ الِاسْتِكَانَةُ لِاَمْرِهِ وَ الِاسْتِسْلَامُ لِطَاعَتِهِ اُمُوراً لَهُ خَاصَّةً لَا تَشُوبُهَا مِنْ غَيْرِهَا شَائِبَةٌ». اما خداى سبحان اراده فرمود كه، 1) پيروى از پيامبران، و 2) تصديق كتب آسمانى، و3) فروتنى و خشوع عملی در عبادت، و4) تسليم در برابر فرمان خدا، و5) اطاعت محض فرمانبردارى، با نيت خالص تنها براى خدا صورت پذيرد، و اهداف غير خدايى در آن راه نيابد.
یعنی ایمان با تمام و کمال باید برای خدا باشد و بس، همان که درآیه 5 سوره مبارکه بینه فرمود: «وَ ما اُمِرُوا إِلاَّ لِيَعْبُدُوا اللَّهَ مُخْلِصينَ لَهُ الدِّينَ…» و به آنها دستورى داده نشده بود جز اينكه خدا را بپرستند در حالى كه دين خود را براى او خالص كنند….
بعد حضرت در ادامه خطبه به عنوان نتیجه مباحث گذشته فرمودند: «وَ كُلَّمَا كَانَتِ الْبَلْوَى وَ الِاخْتِبَارُ اَعْظَمَ كَانَتِ الْمَثُوبَةُ وَ الْجَزَاءُ اَجْزَلَ». كه هر مقدار آزمايش و مشكلات بزرگتر باشد ثواب و پاداش نيز بزرگتر خواهد بود.
تا اینجا امام علیه‌السلام مذموم بودن و آثار بدی که تکبر داشته و صدمه‌های فراوان فردی و اجتماعی را بیان فرمودند. در ادامه با بیانی فصیح و بلیغ با مثال مطلب را ادامه می‌دهند: «اَ لَا تَرَوْنَ اَنَّ اللَّهَ سُبْحَانَهُ اخْتَبَرَ الْاَوَّلِينَ مِنْ لَدُنْ آدَمَ إِلَى الْآخِرِينَ مِنْ هَذَا الْعَالَمِ بِاَحْجَارٍ لَا تَضُرُّ وَ لَا تَنْفَعُ وَ لَا تُبْصِرُ وَ لَا تَسْمَعُ فَجَعَلَهَا بَيْتَهُ الْحَرَامَ الَّذِي جَعَلَهُ لِلنَّاسِ قِيَاماً». آيا مشاهده نمىكنيد كه همانا خداوند سبحان، انسانهاى پيشين از آدم عليه السلام تا آيندگان اين جهان را با سنگهايى در مكه آزمايش كرد كه نه زيان مىرسانند، و نه نفعى دارند، نه مىبينند، و نه مىشنوند اين سنگها را خانه محترم خود قرار داده و آن را عامل پايدارى مردم گردانيد.
خانه کعبه اولین عبادت‌گاهی است که به دست بشر ساخته شده است. و درزمان حضرت ابراهیم علیه‌السلام بازسازی شده. این خانه بسیار ساده و با مصالحی ارزان قیمت که توجه را جلب نمی‌کند و جنبه مادی بالائی ندارد ساخته شده است. در آیه 97 سوره مبارکه مائده فرمود: «جَعَلَ اللَّهُ الْكَعْبَةَ الْبَيْتَ الْحَرامَ قِياماً لِلنَّاسِ…» خداوند، كعبه، بيت الحرام، را وسيلهاى براى استوارى و سامان بخشيدن به كار مردم قرار داده… یعنی همین خانه سنگی را وسیله آزمایش مردم قرار داده.
می‌دانید محیط مکه، بی آب و علف و سرزمینی سنگلاخی و پر از ریگ است و خاک کم دارد در نتیجه کمتر می‌توان در آن دامداری و کشاورزی کرد. و چهار پایان در آن نمی‌توانند به راحتی زندگی کنند. در آیه 37 سوره مبارکه ابراهیم از قول حضرت ابراهیم فرمود: پروردگارا! من بعضى از فرزندانم را در سرزمين بىآب و علفى، در كنار خانهاى كه حرم توست، ساكن ساختم… «رَبَّنا إِنِّي اَسْكَنْتُ مِنْ ذُرِّيَّتي بِوادٍ غَيْرِ ذي زَرْعٍ عِنْدَ بَيْتِكَ الْمُحَرَّمِ…».
خود حضرت هم در توصیف مکه در ادامه همین بخش فرمودند: «ثُمَ وَضَعَهُ بِاَوْعَرِ بِقَاعِ الْاَرْضِ حَجَراً وَ اَقَلِّ نَتَائِقِ الدُّنْيَا مَدَراً وَ اَضْيَقِ بُطُونِ الْاَوْدِيَةِ قُطْراً بَيْنَ جِبَالٍ خَشِنَةٍ وَ رِمَالٍ دَمِثَةٍ وَ عُيُونٍ وَشِلَةٍ وَ قُرًى مُنْقَطِعَةٍ لَا يَزْكُو بِهَا خُفٌّ وَ لَا حَافِرٌ وَ لَا ظِلْف». سپس كعبه را در سنگلاخترين مكانها، بىگياهترين زمينها، و كم فاصلهترين درهها، در ميان كوههاى خشن، سنگريزههاى فراوان، و چشمههاى كم آب، و آبادىهاى از هم دور قرار داد، كه نه شتر، نه اسب و گاو و گوسفند، هيچ كدام در آن سرزمين آسايش ندارند. اگر کعبه در جای خوش آب و هوا بود کسی فقط برای زیارت و انجام دستور خدا به آنجا نمی‌رفت. همه برای آزمایش انسانها بوده است.
از فراز بعدی به زیارت خانه خدا و حج و آغاز آفرینش انسان می‌پردازد که در نوبت دیگر ان‌شاءالله با قید حیات به آن می‌پردازم.
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
وَالْعَصْرِ ﴿۱﴾ إِنَّ الْإِنْسَانَ لَفِی خُسْرٍ ﴿۲﴾ إِلَّا الَّذِینَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ وَتَوَاصَوْا بِالْحَقِّ وَتَوَاصَوْا بِالصَّبْرِ ﴿۳﴾
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحیمِ
اَلحَمدُالله رَبّ ِالعالَمینَ اَلصَّلاهُ وَالسَّلامُ عَلی سَیِّدِ الاَنبیاء وَ المُرسَلینَ اَبَالقاسِمِ مُحَمَّد
وَ صَلِّ عَلَی اَمیرِالمُؤمِنینَ عَلیِ بنِ اَبی طالِب وَ عَلَی فاطِمَهَ الزَّهرا سَیِّدَهِ نِساءِ العالَمینَ
وَ عَلَی الحَسَنِ وَ الحُسَینِ سَیِّدَی شَبابِ اَهلِ الجَنَّه وَ عَلَی عَلیِ بنِ الحُسَینِ وَ مُحَمَّدِ بنِ عَلی
وَ جَعفَرِ بنِ مُحَمَّد وَ موسَی بنِ جَعفَرِ وَ عَلیِ بنِ موسی وَ مَحَمَّدِ بنِ عَلی وَ عَلی بنِ مُحَمَّد
وَالحَسَنِ بنِ عَلی وَ الخَلَفِ القائِم الحُجَّه حَجَجِکَ عَلی عِبادِک وَ اُمَنائِکَ فِی بِلادِکَ
خودم و همه‌ی شما نمازگزاران محترم را به رعایت و تقویت و تسدید تقوای الهی دعوت می‌کنم. اهل تقوا آرزوی طولانی ندارند اما بدون امید زندگی نمی‌کنند. مولانا امیرالمؤمنین علیه‌السلام در حکمت 343 از حکم نهج‌البلاغه فرمودند: «عِنْدَ تَنَاهِي الشِّدَّةِ تَكُونُ الْفَرْجَةُ وَ عِنْدَ تَضَايُقِ حَلَقِ الْبَلَاءِ يَكُونُ الرَّخَاءُ». به هنگام نهايت سختى، گشايش و در وقت تنگناى حلقه گرفتارى، آسايش، فرا مىرسد. همیشه پایان سختی‌ها نجات است و گشایش در امور. اگر خیلی کار سخت شود و انسان در محاصره مشکلات قرار گیرد. کلمه حلق البلاء یعنی حلقه زدن گرفتاری‌ها به دور انسان؛ در این حال اگر از روی اخلاص به درگاه الهی تضرع کنیم قطعاً فرج حاصل می‌شود. خدای تعالی همه ما را در زمره متقین قرار دهد.
آخرین روزهای ماه صفر را سپری می‌کنیم. خدای تعالی این دو ماه عزاداری و سیاه‌پوشی را از همه ما به احسن وجه قبول کند و نام همه ما را در زمره سوگواران سیدالشهدا ثبت کند ان‌شاءالله؛ و این محرم و صفر را آخرین برای ما قرار ندهد.
امروز عظیم‌ترین مصیبت عالم هستی واقع شد و برترین موجود عالم هستی، صادر اول، عقل کل، افضل انبیاء و رسل، شافع امت، رسول خاتم، به شهادت رسید. به همه انسانها، مسلمین و شما اعزه گرامی تسلیت عرض می‌کنم.
طبق بیان امام صادق علیه‌السلام در کتاب بصائرالدرجات هیچ پیامبر و وصی پیامبر نیست مگر اینکه شهید می‌شود. رسول خدا به امیرالمؤمنین علیه‌السلام خبر شهادت خودش را داده بود و در بیانی امام صادق علیه‌السلام فرمودند: امام مجتبی علیه‌السلام به اهل‌بیتشان فرمودند: من را با سم به شهادت می‌رسانند همان‌طور که جدم به شهادت رسید؛ و این‌ها و ده‌ها مورد دیگر حکایت از شهادت رسول خدا دارد.
حضرت امام در کتاب آداب الصلاه در آداب اذان در قسمت شهادت به رسالت رسول خدا نکته‌ای را فرموده‌اند که به زبان ساده و خلاصه آن این است که هر فیضی در عالم به هرکس رسید یا می‌رسد و هر کس هر مقام معنوی که به دست می‌آورد، قبلاً به رسول خدا داده شده لذا نمی‌شود نبی مکرم اسلام به مقام شهادت نرسیده باشند.
رسول خدا مهم‌ترین نقش را در رساندن انسانها به هدف خلقتشان دارند و لذا خداوند متعال از او به بزرگی و با تکریم یاد می‌کند. در قرآن کریم به ما آداب ارتباط با حضرت را تعلیم داده است. مثلاً در سوره مبارکه حجرات آیه ۱ فرمود: از رسول خدا پیشی نگیرید؛ «یا اَیُّهَا الَّذینَ آمَنُوا لا تُقَدِّمُوا بَیْنَ یَدَیِ اللَّهِ وَ رَسُولِهِ وَ اتَّقُوا اللَّه…» یعنی مؤمن واقعی جلوتر از وحی و قانون خدا حرکت نمی‌کند. یا درباره ادب حضور در برابر حضرت در آیه بعد سوره حجرات فرمود: «یا اَیُّهَا الَّذینَ آمَنُوا لا تَرْفَعُوا اَصْواتَکُمْ فَوْقَ صَوْتِ النَّبِیِّ وَ لا تَجْهَرُوا لَهُ بِالْقَوْلِ…» لذا الان هم کسی که مشرف به حرم معصومین علیهم‌السلام می‌شود باید ادب را رعایت کند و بلند صحبت نکند فریاد نزد. اینجا مطالبی هست که رد می‌شوم، این‌ها را فقط به‌عنوان نمونه اشاره کردم.
عرض کردم خداوند برای رسول خدا عظمت فوق‌العاده قائل است. امام صادق علیه‌السلام فرمودند: هنگامی‌که نام پیامبر برده می‌شود، بر آن حضرت زیاد صلوات بفرستید، زیرا اگر کسی بر رسول خدا صلوات فرستد، خدای متعال با هزار صف از فرشتگان بر او صلوات می‌فرستد؛ و اگر خدای متعال و فرشتگان الهی بر بنده‌ای صلوات بفرستند، تمامی نظام هستی بر او صلوات می‌فرستد و اگر کسی از این فضیلت روی‌گردان شود، جاهل و فریب‌خورده است و خداوند و رسولش و اهل‌بیت او از وی بیزارند. خود حضرت فرمودند: اگر نام من نزد کسی برده شد و او صلوات بر من را فراموش کرد، راه بهشت را اشتباه می‌کند. (الکافی)
رسول خدا مظهر رحمت الهی و واسطه فیض است، فرزندانش هم همین‌طور، سبط اکبرش که بنا بر قولی امروز روز شهادتش هست و یا پاره تنش امام رضا علیه‌السلام که آخرین روز این ماه به شهادت رسید همه مظهر رحمت الهی‌اند. امام رضا، امام رئوف که به تعبیر علامه طباطبائی رأفت امام رضا محسوس است.
نمی‌دانم این روایت را برای شما گفته‌ام یا نه مرحوم شیخ صدوق در کتاب عیون اخبارالرضا علیه‌السلام نقل می‌کند: اربابی از بلخ با غلامش به زیارت حضرت امام رضا علیه‌السلام آمدند، در حرم، ارباب جلو ایستاد، غلام هم پشت سرش، شروع به نمازخواندن و زیارت خواندن کردند، آداب زیارت را به‌جا آوردند و هر دو به سجده رفتند و با خدا گفت‌وگو کردند. وقتی سر از سجده برداشتند، ارباب برگشت و به غلامش گفت: الان به دلم افتاد تو را آزاد کنم، مدت‌ها خدمت ما را کردی و پیش ما بودی، کنیزی دارم که او را هم آزاد کنم و به عقد تو دربیاورم و یک باغی هم در بلخ در اختیار شما قرار بدهم که باهم زندگی خوبی داشته باشید. ارباب دید اشک در چشمان غلام حلقه زد، پرسید: جوان این‌ها که خبرهای بدی نیست، آزاد شدن، ازدواج کردن و باغدار شدن. گفت: گریه‌ام برای این است که من الآن در سجده همین سه تا را از امام رضا علیه‌السلام خواستم و چه به‌سرعت خدا اجابت کرد.
ارتباط معنوی خودمان با امام رضا علیه‌السلام را زیاد کنیم. حضرت مثل رسول خدا مظهر رحمت الهی است. در دعای بعد از زیارت حضرت رضا که امام جواد علیه‌السلام تعلیم داده‌اند این عبارت را دارد که: «اللَّهُمَّ إِنِّی اَسْاَلُکَ بِقَضَائِکَ الْمُبْرَمِ الَّذِی تَحْجُبُهُ بِاَیْسَرِ الدُّعَاءِ». خدایا تو را به آن قضاى حتمى که با اندک دعایى تغییر مى‌پذیرد سوگند مى‌دهم که… یک دعای کم و کوچک، کافی است که قضا مبرم را برگرداند. خدای سَرِیعُ الرِّضَا، به بهانه کارها را درست می‌کند. «یَا سَرِیعَ الرِّضَا اغْفِرْ لِمَنْ لَا یَمْلِکُ إِلَّا الدُّعَاء». در فضای زیارتی امام رضا علیه‌السلام این قرار داده شد که شما یک دعای کم بکنی قضاء مبرم الهی برمی‌گردد و این همان رأفت امام رئوف است.
یک نکته دیگر هم عرض کنم شما حتماً ملاحظه کرده‌اید بعد از زیارت جامعه کبیره، امام عسکری علیه‌السلام برای هرکدام از چهارده معصوم صلواتی را ذکر فرموده‌اند برای حضرت رضا علیه‌السلام دارند: «اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى عَلِیِّ بْنِ مُوسَى الرِّضَا الَّذِی ارْتَضَیْتَهُ وَ رَضِیتَ بِهِ مَنْ شِئْتَ مِنْ خَلْقِکَ». خدایا! بر علی بن موسی‌الرضا درود بفرست که او را پسندیدی و به‌وسیله او هرکه را از آفریدگانت خواستی، خشنود ساختی؛ یعنی دل هرکسی را که بخواهی به دست بیاوری با امام رضا علیه‌السلام به دست می‌آوری.
باید از خدا بخواهیم به مقام رضا که بالاترین مقام بندگی خداست برسیم. این را در زیارت امین‌الله ذیل ولایت ائمه از خدا می‌خواهیم: «اللَّهُمَّ فَاجْعَلْ نَفْسِی مُطْمَئِنَّةً بِقَدَرِکَ رَاضِیَةً بِقَضَائِکَ». بارالها تو جان مرا مطمئن به قدر و راضی به قضای خویش بگردان. تنها راه رسیدن به آن مقام هم این است که خود را تحت ولایت آن حضرت قرار بدهیم.
وعده کرده بودم به مناسبت روز جهانی مساجد مطلبی عرض کنم. می‌دانید به‌محض ورود به مدینه، رسول خدا مسجد بنا کرد و آنجا را مرکز تعلیم و تربیت و جهاد و رهبری جامعه و هدایت سیاسی مردم قرار داد. محور کار رسول خدا مسجد بود. می‌فرمود: کسی که مسجد خانه او باشد (مرتب به مسجد تردد کند) خداوند، آسایش و کامیابی او و عبور از صراط را برایش ضمانت کرده است. روزی بر اهل قبور نمی‌گذرد مگر مَلَکی آنها را ندا می‌کند: شما به حال چه کسی غبطه می‌خورید و او را آرزو می‌کنید؟ می‌گویند: غبطه و آرزوی ما مسجدیان هستند.
انقلاب اسلامی ما با محوریت مسجد شروع و به پیروزی رسید و امام هم مسجد را سنگر نامید. انقلاب ما مردم پایه است و ظرفیت‌های مردمی در مساجد تعلیم می‌بینند و سازمان‌دهی می‌شوند. دفاع مقدس را عمدتاً جوانان مسجدی اداره کردند؛ و بعد هم بسیج مساجد و محلات با برنامه‌های گوناگون، زمینه‌های رشد نسل‌های آینده انقلاب را فراهم کردند و می‌کنند. قریب به‌اتفاق مدافعان حرم و مدافعان اقتدار مسجدی هستند.
کارکردهای مسجد امروز خیلی فراتر از گذشته است. مسجد قلب تپنده محله، محل رشد فکری و معنوی و بصیرتی جامعه است. مسجدی که خوب وظیفه‌اش را انجام دهد نباید در اطرافش معضل اجتماعی وجود داشته باشد. حضرت آقا در بیانی مسجد را هسته مقاومت فرهنگی، معرفی کردند. این کلام خیلی مسئولیت ساز است؛ و اساساً امروز مسجد مرکز انواع مقاومت‌هاست. مسجد پایگاه بزرگ حرکت فرهنگی است.
ائمه محترم مساجد سنگر خود را از دست ندهند، سنگربان اصلی شمایید؛ وسط میدان باشید و با استفاده از ظرفیت‌های فراوان محلات اقدام فرهنگی و اجتماعی لازم را داشته باشید. کم‌کاری به هیچ بهانه‌ای پذیرفته نیست. امروز مساجد باید محور وحدت آحاد افراد محله باشند و امام برای هم پدری مهربان برای همه.
تربیت مسجدی، افراد را بصیر، مؤمن، وظیفه‌شناس، دلسوز به مردم و نظام و ایران قرار می‌دهد. تربیت‌شده مسجد نمی‌گوید چون امکانات ندارم کار نمی‌کنم. او مثل شهید عبدالله میثمی که نماینده امام بود در دوران دفاع مقدس می‌گوید: توان ما به‌اندازه امکانات در دست ما نیست، توان ما به میزان اتصال ما با خداست. بچه مسجدی تربیت‌شده مکتب اهل‌بیت مثل شهید طهرانی مقدم است که می‌گفت: فقط انسان‌های ضعیف به‌اندازه امکاناتشان کار می‌کنند. شما بروید تحقیق کنید همه آن‌هایی که امانت‌دار مسئولیت‌های الهی بودند خروجی کارهایشان بیش از امکاناتی است که در اختیارشان هست.
امروز روز صنعت دفاعی کشور است. صنعت دفاعی یکی از نعم الهی و از مهم‌ترین دستاوردهای انقلاب اسلامی است. نتیجه مکتب تربیتی امامین انقلاب مبتنی بر اصل ما می‌توانیم است. بحمدالله این صنعت توانست، استقلال، اقتدار، عزتمندی، روح خودباوری، هنر، صنعت و ابتکار ایران و ایرانی را به همه دنیا نشان دهد. بچه‌های فعال در این صنعت عموماً تربیت‌شده مسجد و مکتب اهل‌بیت هستند، خودشان طراحی، آزمایش و اجرا می‌کنند و به برکت این صنعت و جوانان متعهد، امروز جمهوری اسلامی در معادلات منطقه‌ای و بین‌المللی نقش‌آفرینی می‌کند و جلوی قلدری و روحیه استکباری مستکبرین را گرفته است. به خیالشان هم خطور نمی‌کرد که کمتر از یک روز از حمله بر سرشان آن‌چنان آتش ریخته شود که تقاضای توقف کنند.
قدرتمندی دفاعی و تهاجمی حق مسلم و قطعی کشور است. امروز برای همه انسان‌های آزاده معلوم شد در دنیایی که از اخلاق بویی نبرده و جلوی چشمانش، قدرت‌های زورگو و سلطه‌گر با قلدری بر کشورهای دیگر ستم می‌کنند و از کشتن انسان‌های بی‌گناه و کودکان نه‌تنها ناراحت نیستند بلکه لذت می‌برند، زمزمه کسانی که اصرار داشتند باید دست از موشک برداریم و با گفتگو و دوستی مسائل را دنبال کنیم، چقدر سخنان ساده‌لوحانه‌ای بوده اگر نخواهیم بگویم که با قصد و غرضی دنبال می‌شده است.
این را بدانید و خوب درک کنید، قدرت‌ها تا اقتدار کشور را احساس نکنند، امنیت تأمین نخواهد شد؛ پس مؤلفه‌های قدرت را باید حفظ و تقویت کرد؛ و ما هم بااقتدار کامل و توجه هر هفته بر آمریکا لعن می‌فرستیم.
البته دشمنان ما همه ترفندهای خود را برای از پا درآوردن ما بکار می‌بندند و امروز متمرکز شدند و تأکید دارند و بدون واهمه اعلام کرده‌اند که می‌خواهند در کشور تفرقه ایجاد کنند؛ یعنی به خیال خود می‌خواهد مهم‌ترین عامل از بین برنده اهداف و عامل شکست‌هایشان را از بین ببرند. لذا هر شخص حقیقی و حقوقی و هر مجموعه‌ای، به هر نحوی کمک به خواست دشمن بکند خائن به ملت و آرمان‌های نظام اسلامی و ایران است.
دشمنان ما معلوم و خواست آنان هم از ما معلوم است و اعلام هم می‌کنند؛ حالا اگر در داخل کشور کسی یا کسانی با هر عنوانی همان خواسته‌های دشمن را در قالب بیانیه و مصاحبه و کلیپ و امثال این‌ها بیان کنند، چه بخواهند و چه نخواهند، پیاده‌نظام دشمن هستند. امروز کدام ایرانی غیور و عزتمندی راضی می‌شود که منافع ملی کشور به تاراج برود و امنیت ملی و قدرت بازدارندگی و دفاعی و یا استقلال کشور و امثال این‌ها کنار گذاشته شود و ذلیل غرب و خواسته‌های بیگانگان باشیم؟
آمریکای پلید به کمک باند تبهکار و سگ دست‌آموزش با حمله نظامی و پروپاگاندای رسانه‌ای نتوانستند به خواسته‌های خودشان که تعطیلی هسته‌ای و صنعت دفاعی و موشک‌های بازدارنده بود برسند؛ آن‌وقت این عده در داخل که در مجموعه دوستان خودشان هم مقبولیت ندارند همان خواسته‌های دشمن را مطالبه می‌کنند. شفاف بگویم، این نوع تفکر از هر کس باشد بدخواه ملت و آرمان‌های ملی است.
امروز کدام ایرانی غیور چه مسلمان و غیرمسلمان مطالبه‌اش ایران قوی و مقتدر نیست؟ چرا عده‌ای می‌خواهند وفاق که شعار دولت است را با این سخنرانی‌ها و بیانیه‌ها از بین ببرند؟ تقریباً همه نیروها و جناح‌ها در این مقطع، وفاق گفته‌شده را پذیرفته‌اند چرا اجازه داده می‌شود با بعض عناوین این وفاق به هم بخورد؟
امروز نیروهای ارزشی و حزب‌اللهی و آنها که ولایی هستند و تحت ولایت قدم برمی‌دارند همه در همین مسیر وفاق قدم برمی‌دارند چرا دیگران می‌خواهند این وفاق را به هم بزنند؟ نیروهای ارزشی مواظب باشند و کسانی که در این مسیر قدم برمی‌دارند در زمین آنها بازی نشود. امروز بچه‌های مسجدی با تحمل بعض سختی‌ها، بیشتر از همه مواظب هستند وفاق به هم نخورد.
همه مساجد برای خودشان و منطقه پیرامونی‌شان برنامه داشته باشند؛ و این سنگر را رها نکنند.
نکته‌ای هم راجع به خلع سلاح حزب‌الله عرض کنم. همین‌که دنبال خلع سلاح هستند یعنی حزب‌الله زنده است؛ یعنی محاسبه‌های دشمن را به هم ریخته است؛ یعنی در تحولات منطقه هنوز پیشتاز است و حرف دارد یعنی اهل سکوت و سازش نیست؛ و ما هم همچنان از حزب‌الله حمایت می‌کنیم. یادمان باشد که ما برای حفظ و افزایش قدرت خودمان در منطقه از جهات گوناگون، به‌خصوص قدرت نظامی و موازنه قدرت با رژیم پلید، باید مقاومت را تقویت کنیم.
رژیم سفاک در حال تمام شدن و نابودی است؛ اما هنوز توهم تشکیل اسرائیل بزرگ را دارند؛ و با عملیات روانی می‌خواهند بر سر ما سایه جنگ را نگه‌دارند. این را بدانند که ایران آماده است و قطعاً اگر اشتباه بکنند شراره‌های خشم ملت را کوبنده‌تر از قبل خواهند چشید و با مواردی مواجه خواهند شد که حتی تصورش را هم نمی‌کردند.
حرف‌های بی‌ربطی هم راجع به سپاه و ارتش زدند که چون وضعیت آنان و فکری که دارند و خسارت‌هایی که به کشور زدند برای همه روشن است احتیاج به جواب ندارد.
